Fibromyalgie/ CVS en werken is geen vanzelfsprekende optie.
In 2009 ben ik de eerste keer ingeschreven in de VDAB / ACV. Ik was 18, kwam van de middelbare school, zonder diploma, en wist niet direct hoe de toekomst er uit zou gaan zien. Dus om met alle regels in orde te zijn, ben ik mij gaan laten inschrijven als werkzoekende.
Eén van de eerste dingen die in orde is gebracht door de vakbond, is mij 33% werkonbekwaam verklaard laten worden.
Tegen half augustus 2009 wist ik dan dat ik via TKO kon verder studeren, en hebben ze mij terug uitgeschreven bij VDAB. Mijn ouders hebben dan terug kindergeld getrokken totdat ik van de hoge school naar CVO ben overgestapt.
In juni 2011, ben ik na 1 jaar hogeschool gestopt en ben ik overgeschakeld naar avondonderwijs om mijn diploma boekhouden te behalen. Dit betekende dan ook dat ik mij terug in de VDAB moest laten inschrijven. Doordat ik in 2009 al 33% werkonbekwaam ben verklaard, werd ik snel uitgenodigd bij GTB. Daar gingen ze aangepast werk voor mij zoeken. Wat niet zo evident was.
Doordat ik in avondonderwijs boekhouden volgden, liet VDAB/GTB mij rustig doen, totdat ik afgestudeerd ben. Ik leerde voor een knelpuntberoep, dus had ik een vrijstelling om niet actief naar werk te moeten zoeken.
In 2013 was het dan zover en had ik mijn diploma boekhouden behaald. Dan begon de zoektocht naar werk.
Ik solliciteerde voor parttime jobs, schreef mij in in verschillende interims en deed dat uitstekende testen. Ik werd op verschillende jobs uitgenodigd voor een gesprek en dan stopte het meestal.
Niemand durfde het risico te nemen om met een “zieke” werknemer te starten. Ondanks goede referenties, goede kwaliteiten, prima testen enz… Van het moment dat ik moest zeggen dat ik al zoveel jaar een ziekte had, een ziekte die op dat moment onder controle was en stabiel, haakte iedereen af. Ik was een te grote kost, een te groot risico.
Totdat ik in juni 2014 telefoon kreeg van Accountemps (een interim die zich richtte op boekhouders). Ik mocht op gesprek bij een kleine, familie KMO.
Ik ben op gesprek geweest, met het gedacht van het lukt toch weer niet.
Een paar uur later kreeg ik van Accountemps te horen dat ik aangenomen was, als administratief boekhoudkundig bediende bij B. Rekencentra NV voor 20u in de week. De bazin past mijn werkuren zelfs aan. Ik moest niet om 8u30 beginnen, maar mocht om 9u beginnen. Ik startte op 30 juni 2014.
B. Rekencentra nv (BRC) had 2 afdelingen, eentje in Ranst waar de ontwikkeling zat en eentje in Edegem waar de administratie en financiële dienst zat. In Edegem zaten we in totaal met 4 mensen (3 collega’s en de financieel directeur).
Na 6 maanden liep de interim-periode af en mocht ik vast beginnen. Wat een opluchting, ik werkte er graag, deed mijn werk met plezier en had toffe (en begripvolle) collega’s. Om de 4 maanden was ik een week afwezig, zodat ik mijn xcylocaine-baxters in het ziekenhuis kon gaan halen voor mijn migraine.
Ik heb bij BRC gewerkt totdat ik een zware terugval kreeg van mijn fibromyalgie. In eerste instantie, ben ik nog terug gaan proberen te werken onder een gedeeltelijke werkhervatting, maar zelfs dat was niet haalbaar. Op 20 maart 2018, is mijn carrière bij BRC gestopt en ben ik ontslagen.
Sindsdien ben ik op 100% arbeidsongeschiktheid gegaan, en bouw ik traag (heel traag) aan mijn herstel. Dat herstel vraagt op dit moment al mijn energie, kracht en doorzettingsvermogen.
