1 April 2019, er begint een nieuw hoofdstuk voor mij. Ik ga alleen wonen. Mijn appartementje is perfect voor mij. Niet te groot, een inloopdouche, een groot zonnig terras en makkelijk te poetsen. ik en mijn appartement zijn een perfecte match.
Hoewel alleen gaan wonen niet een evidentie is voor mij, lukt het toch wel heel goed. Ik krijg veel hulp van mijn gezin en de specialisten staan klaar om professionele diensten in te schakelen, als ik er om vraag. Maar zolang we het kunnen opvangen in het gezin, komt alles goed.
Het is een geweldig gevoel om een eigen plekje te hebben, een plekje dat helemaal alleen van mij is. Een plekje waar ik de stress, gejaagdheid aan de deur kan achter laten.
De verhuis zelf is op mijn tempo gebeurd. Ik heb bijna een maand ingepakt en een maand uitgepakt en heel veel gedelegeerd waar wat moest komen.
Maar ja, soms luister ik niet goed en ging ik toch mee duwen en trekken aan de meubelen, dozen dragen, en de trap veel te dikwijls op en af gegaan en dan komt dat mannetje met het hamertje en heeft mij knock-out geslagen.
Dus nu heb ik platte rust, even geen dozen uitpakken, spuiten krijgen met pijnstilling en wachten tot mijn lichaam hersteld is. En vooral genieten van mijn eigen plekje.
